ŞİİR TEPESİ

On bir ayın sultanı günü  Sana açtık ellerimizi  Senden dileriz yardımları  Yardım et ya RAHMAN ALLAH

İnsanoğlu bildim, deme  Bildim deyip akıl verme, halinle Olur olmadık aklınla Çok tamaha yerişme

Sanmayın ki, gönlüm nefret doludur Gönlüme konan kirli ellerin yükü Temizlemek hayli zordur, Ak sandığın ince kiri

Şeffaf bir aydınlıkta Ellerini açmış yalvarıyor, Allah’a Ümidi ona kavuşmaktır Kuşların kuşlara kavuştuğu gibi

Dertsiz başıma dertler aldım Dertsiz ahımı kimler aldı Derdime derman bulamadım

Tutunacağım diye Kendini parçaladığın O dalın kırıldığını Duymak ne kadar da Acı verirmiş insana

Derdimi söyledim  Derin dereye

Ey doğduğum günde beri Bana düşman olan, nefsim Ne ola ki bana yüzün dönme

Seyrediyorum seni Uzaklardan Gülüşünü sevincini Halini tavrını Seyrediyorum, uzaklardan

Yüce dağların karı Karasevdamın bağrında yatan Bir bak bana;

Memleketimin sokak lambaları  Bir bir yanıyor  Ve Sokağın köşe başında Bir lamba vardı Aralıklarla yanıp sönen Yanına vardığımda

Karanlık gecenin Karanlık yolcusuyum Sahil kenarındaki  Hayalinin sarhoşuyum Adım adım izin izin  İzliyorum seni

Şiir yazacağım birazdan Belki bir anımı Belki bir dostumu Belki bir savaşı Belki dostluk kardeşlik  Ve barıştan bahsederim Mısralarda 

Bir psikopat var, içimde Çıkmayı bekleyen İçimde bir yerlere saklanmış Kızdığında öfkelenen, Ne yapacağını şaşıran

O gün sınıfta şiir okudum  Arkadaşlarım çok beğendi ve bana; “Mükemmelsin dediler” Ben kabul etmedim

Bir edebiyat romancısı Aslında 'Psikoromancı' desem  Yanlış demiş olmam  Ama öyle de Başka hangi romancı, böyle eser verebildi Evet veremedi Çünkü bunları yaşamadı ve görmediler Önceden de söylediğim gibi Her birinin hikayesi farklı  Her biri farklı renk Şimdi de karşımızda, Peyami Safa duruyor

Üstadım, biz sana hep mecburduk Ve belki de öyle kalacağız Acaba diyorum, nedendi Bu ansız gidiş 

Hep sordum  Hayatım boyunca kendime “Dert ne, derman ne?” diye Nedir, bunlar? Neyin nesi, kimin fesi? Ne yapılır? Yenilir mi, içilir mi?

Hep konuş be gönül Hep konuş susma Öyle bir konuş ki, Mundar et, beni Gidecek kalacak yerim, Olmasın

Elbette ki, yaşıyoruz Ve yaşamaya devam edeceğiz Allah’ın verdiğin ömür süresince Lakin şu var ki,

Gönül isterdi ki, hoş olsun her şey  Sevdanızın ardından da Güller açabilirdi, gönülde Öylesi söylüyorum ki, 

Ben bilmezdim? Nefret nedir? Bilmezdim kin nedir?

Merhaba suçlu insan Nasıl suçluluk duygusu Nasıl bir duygu Evet biliyorum  İnkâr ediyor ve  Anlamamazlıktan geliyorsun

Yunusum Osman'ı meth eyle Canına candaş eyle Ulu dergâha varınca Yoluna yoldaş eyle 

Ben bu diyarda  Nice şiirler yazsam da Onların seviyesine erişemeyeceğim Bilirim çünkü onlar üstad

Ey Adem oğlu  Mevla kulu Bu gece Berat Bu gece kurtuluş var

Şimdi dalgalan özgürce göklerinde Ne bir ar olsun bahtında Ne de bir kahır timsali Öyle bir dalgalanışın olsun ki

Evet “Yapamam, işleyemem” demiştim Anlatamam yer veremem mısralarımda Lakin hayat diyor ya hani "Ne, ne zaman?" belli olmuyor, işte Şimdi özür diliyorum

Gönül öyle bir öyle bir gönül ki Ha demeden hayran olmuş Huy demeden huya gitmiş Ee gönül bu gönül

Ölüm deyince  Kızıyor insanoğlu Neden kızarlar ki? Bu nice ömrün özeti değil mi? Ölüm, her ömrün sonu değil mi?

Saydım ama daha saymadıklarım da var O kadar üstadım var ki  Göz görmedi, ama gönül gördü ya Buna da “Şükür, Ya Rabbi” diyorum.

Anlıyorum ki  Bazı şiirlerim ağır geliyor Bu denli yazma diyorsun Bu denli itham etme diyorsun

Çaresizce ortada kalakaldım, ben Ayaz soğuğunda dışarıda kalmış Çocuk gibiyim, üşüyor ve titriyorum Ne yapacağımı bilmeden, öylece bekliyorum Çaresizce ortada, öyle kalakaldım

Neredesin Ey Velim Seni arar gözlerim Neredesin Ey velim Seni sorar bu gönlüm Seni arar bu gözüm

Bir daha, o umutsuzluk çukuruna Düşmek istemiyorum  Kaç kez düştüm ise, çıkması

Evet, o dizeler O mısralar  Benim eserim Lakin ben de O yüce Mevla’nın eseriyim.

Bazen ne, kalmak istersiniz Ne de, gitmek istersiniz İşte o zaman ne, varım Ne de, yokum dersiniz Evet, belki şimdilik yokum Lakin sonra da, olabileceğimin Sözünü veremem  Olabilirim ama, olamam da

Karagözlerine yandığım güzel Bu sevdaya doyulur mu? Kader olsan bu geceme Bu sevdaya doyulur mu?

Senden vazgeçmek  Ne demektir bilir misin? Nefes almaktan vazgeçmektir Soluk alıp verememektir Senden vazgeçmek

Verdiğim, bir yaşam savaşı Ya ölürüm, ya kalırım Derbeder bir hayat kavgası Ya ölürüm, ya kalırım

Yediğim son darbe ağır geldi, bana Düşmanını bilmeli insan Neye karşı, nereden yana Olduğunu bilmeli Eğer dost bildiğin  Çelme takıyorsa sana Boşa yürüme, bu yolları Yorulur düşersin,  Yolun yarısına varmadan

Her şey bir yana Gitmesi bile  O kadar yakmadı içimi

Bugün 7 Haziran  Bugün ne mi oldu? Bugün Zarifim öldü Yüreğimin zarifi Üstadlarımın zarifi Zarif üstad

Felek der ki, bana Ey Osman  Bil ki, öleceksin Ölüm, her an yanı başında Bir dikili taşın olacak

Gerek yok, gidenin ardından ağlamaya Değmez ki, bir damla göz yaşına bile Değecek olsa, gider miydi öyle, ansızın?

Kırık bir sevdadan  Arta kalan var, elim de  İnandım ve güvendim  Avucunda kala  Kırık birkaç hayal parçalarından  Başka bir şey değil, bu  Ama yine de inandım güvendim 

Gitmek var, ama gitmek var Umutsuz yarınların ardından, Yıkılan onlarca düşün peşinden, Takatsizce savrulmak var, yarınlara. Mecnun eden, kahır eken geleceğe Gitmek var, ama gitmek var

Benim Bağdatlı üstadım Benim en halis üstadım Bazen söyle bir bakıyorum da, şiirlerine Gariptir ki, dilinde değişmeler olmuş

Söylüyordu da, bu Osman Kimse inanmazdı Şair dediğin, kötü adam olmaz Şair dediğin, gönül insanıdır. Nice bahar dalları vardır, gönlünde Şair dediğinin 

Bizim Nazım’a gelince Nazım’ın korkusu vardı Vatan elden gider mi, korkusu? Dert, herkesin derdiydi Lakin Nazım, herkesten  Daha fazla korkuyordu Öyle korkuyordu ki,