OKTAY RIFAT (ASIRLIK ÜSTAD)

Saydım ama daha saymadıklarım da var

O kadar üstadım var ki 

Göz görmedi, ama gönül gördü ya

Buna da “Şükür, Ya Rabbi” diyorum.

Kimseyle oturup da öyle şiirden falan

Bahsedemiyorum da, ancak buraya yazdıklarım

Şimdi yine yazıyorum, ama öyle böyle değil

Şiir yazmaya- nur içinde yatsın ki- 

Mehmet Akif ERSOY ile başladım

Hayat hikayesi çok etkilemişti, beni

Başladım ve daha da bırakamadım

Yaşadıklarım, anılarım, her şey 

Mısralarında gizli olacak

Yazdım ve devamda edeceğim 

Ta ki ölene kadar

O kadar çok üstad var ki, sayamadım 

Saymaya da kalksak belki de ömür yetmez

Ama Yaradan’a şükür ki, yaşamışlar

Hepsinden başka bir feyz aldım, ben

Karacaoğlan, Dertli Yunus misali

Kimilerine yazdım, kimileri sırasını bekliyor

Neyse şimdi gelelim, konumuza

Bir üstadım var, bugün bir asır oldu

Ha “Ölmedi mi?” diyeceksiniz

Ölür mü ya 

Aşık Veysel’in dediği gibi

Ben giderim adım kalır

Ve onunda adı kaldı,

Oktay Rıfat HOROZCU

Yazdıkları saklıdır, hep kıtalara

Ara ki bulasın

Öylesine gizlemiş ki kendini

Issız mısralarında takdire şayan

O yıllarda kimileri Türkçeyi 

Tam kullanamazken konuşamazken

Şairin cambazı nasıl olur öğretiyor, insanlara

Hayret içerisinde kalıyorum, doğrusu

“Horozcu amca ne yaptın sen” diyorum

Üstad dediğinin öğretmesine gerek yok

Öğrenmek isteyen, zaten öğreniyor

Lakin şu da bir gerçek ki,

Güzel söz gönülden de gelince 

İstemese de öğreniyor, insan

Üstadım asırlık oldu

Ama öyle de kalacak

Neyse Üstadım sana 

Doğduğun Trabzon’dan sesleniyorum

Ara ara gittiğin yerlerden bizi de hatırla

Mısralarına koyduğun ağaçlar 

Kocaman çınar gibi göğe dayandı

Kuşlar halen uçuyor

Sen gideli Oktay Üstad

Şiirlerin seni yaşatır oldu

Trabzon’da doğdun, dünyamıza renk kattın

İyi ki doğdun, iyi ki var oldun, bu hayatta

Asırlık Üstadım

Ne yıllar geçti ama eskimedi, eserlerin

Daha şuan, şimdi, hatta tekrar yazılıyor, gibi

Unutmadan kaç Üstadıma yazdım aynı şeyi 

Sana da söyleyeyim ama kimse duymasın

Aman dur ya duyarsa da duysunlar

Burada olmadı, yani dünyevide 

Belki diyorum, Ahir hayatta karşılaşır

Bir selam verirsin şenlendirirsin benim

Bu naciz ruhumu 

O bir garip Orhan’la çıkardığınız 

Garip akımı çok garibime gidiyor

Kimi insanlar tutup 

“Garip diye akım mı olur” diyorlar

Gerçekten çok garip 

Neyse diyorum ama neyse artık Üstadım

Asırlık üstadım 

Kıymeti bil he mi?

O gittiğin yerlerin

Nice neşe dolsun, ruhuna ama ruhuna

Nârından sakınsın, Yaradan seni

Kıymetini bil, her şeyin ama her şeyin

Ta ki bize söylediğin, o son sözün gibi