Ana içeriğe atla

RKLM

Günün Yayın

KADIN

Erkeğin birine sormuşlar  Sizi hayata bağlayan bir şey söyleyin  Erkek cevap verir  Bir kadının ümit verişi 

NEYİN NESİ (HÜSEYİN ÖZKAN GÜNAYDIN anısına)


Rüyadayım, ne olduğunu
Nasıl olduğunu bilmediğim
Bir yerdeyim bir yol uzanıveriyor, önüme
Ayaklarım itiyor beni
Bir yerlere, durmadan duramadan sürükleniyorum

Nereye gittiğimi, bilmiyor
Koşar adımlarla yürüyorum
Hafif bir rüzgar esiyor, ardım sıra

Yapraklarda derin hışırtılar
Ama sessizlik
Bu sessizlik hiç hayra alamet değil
Üstelik kulakları yırtan sağır eden, bu sessizlik
Anlamıyor ve anlatamıyorum, yaşadıklarımı

Sokak lambaları yanıyor önüm sıra
Bir koridor misali aydınlanıyor
O gizemli yol
İçimde kupkuru bir korku
Korku ya da kaygı hangisi bilmem
Ama çok sessiz her yer
Bunu iyi biliyorum

Öyleyse büyük ardında çok büyük birşey var
Ne olacak anlam veremiyorum
İçim içimi kemiyor
Önüm sıra uzanan bir yol üzerinde
Çiseleyen yağmurun altında
Ardımda hafiften esen bir rüzgar
Düşünemiyor, aklımı toparlayamıyorum
Ne olacak ne bitecek bilemiyorum

Ağaçların gölgeleri vuruyor, yola
Ve ben üzerlerine basarak yürüyorum
Derken; bir şey görüyorum
Evet bir şey var, orada
Biri oturmuş, bir şey sayıyor
Evet biri var, orada
“Peki”, diyorum “Ne arıyor?”
“Ne işi var, burada”

Git gide yaklaşıyorum
Bir lamba altında oturmuş
Bir elindeki misketi
Yerdeki misketlerine çarptırıyor
Diğer elinde ise iki üç ısırımlık bir simit
Ve ara sıra bana bakıyor ve gülüyor
Biraz daha yaklaşıyorum

Ve bir fısıltı çıkıyor, dudaklarından
“Geldin mi?” diye
Durup öylesine dikiliyorum
“Geldin mi?” diyor
Ağızımı açıp cevap veremiyorum
Bir daha soruyor
“Geldin mi?” diye
Bu sefer öyle kem küm edercesine
“Ne, nereye geldim?”
Kulaklarıma, gözlerime inanmadan
“Beni mi, bekliyordun?” diyorum

Nereye geldim,
Nereden geldim,
Nasıl geldim
Anlamıyor, anlatamıyorum

Hafiften bir korku var, içimde
Ama endişe dersem daha doğru olur
Duygularım, karışık anlatamıyorum
Hiç bir şeyi anlamıyorum

“Tanımadın mı?”, diyor
Genç bir yüz, cüsseli bir vucud
Ve diyor ki;
“Düşün bakalım kimim, ben”
Giysisinin kapşonunu kaldırıyor
“Sanki sanki tanıyor, gibiyim”

Diyordum ki
Bir mezarlık beliriyor, yanı başında
Üzerinde bir isim
Ama isim puslu okuyamıyorum
Çok zor bu, çok karmaşık çözemiyorum
Ama bir dakika sanki sanki...
Ama olmaz olamaz diyorum
Ama o biliyorum
Gözlerime şahit olamıyorum
Ben gözlerime gözlerim bana
İnanmıyorum, inanmıyorlar
Bu, bu olabilir mi?

Titriyor, ürperiyorum usulsüzce
Karıncalar dans ediyor
Beynimi talan edip yıkıyorlar
Başından kaynarsular dökülüyor
Yarap ya al canımı
Ya da şans ver yaşayayım
Yüzüne bakıyorum

Derin bir mahzunluk
Ama değişiyor yüzü
Ve evet “o’sun, sen o’sun” diyorum
Titrek bir sesle çıkıyor, iki dudağımdan
Abi, Özkan abi
Başını sallıyor, “Evet, oyum. Günaydın” diyor
“Tanıdın kuzen, tanıdın sonunda, nihayet
Uzun zaman oldu, bekliyordum
Neyse ki geldin”

Yeni yeni geliyorum, kendime
“Abi” diyorum,
Elindeki simidi gösterip “teyze oğlu” diyor
Kaçak bir göz yaşı sızıyor, gözlerimden
Ağlamakla gülmek arasında gidip geliyorum
“İyide sen özürlüydün”, diyorum
Yanıtı;“Siz öyle sanıyorsunuz” oluyor
“Bilmiyorum ama iyi görünüyorsun”

“Ben iyiyim, ben çok iyiyim
Dünyada hiç olmadığım kadar iyiyim
Sen geldin, daha iyi oldum
Sağ ol kardeşim, sağ ol” deyip gülümsüyor
Ben burada iyiyim, ama esas sorun orada
Asıl sorun dünya da söyle onlara;

Herkese kendilerine iyi baksınlar
Ben buradayım ve
Burada her şey, burada çok net
Kim ne yapıyor, ne ediyor, görünüyor
Herkese söyle kendilerini kandırmasınlar”
Ve bol bolda selam söyle
Söyledim ya asıl problem orda, Osman” diyor
“DÜNYADA”

Simidinden kalan son lokmayı, ağzına tıkıştırıyor
Misketlerini alıp yavaşça kalkıyor
Kapşonunu başına örtüp
“Kendine iyi bak, kuzen
Herkese de bol bol selam söyle” diyor
Ve arkasını dönüp karanlığa karışıyor

Uyanıyorum, yastığım terden su olmuş
Düşünüyorum beynim davul gibi
Ama anlamıyorum yaşadıklarımı
Tamam da, her şey bu;
NEYİN NESİ


YAZARIN SÖZÜ;
Doğum günü niyetini
Amacım kimseyi üzmek 
Ya da acıtmak değil
Yaşadığım şey her ne kadar zorsa
Anlatmak daha bir zor
Bir ahirinin bir ebedinin 
Selamını insanlara vermek çok zor
Hatta imkansın
Ama ben OSMAN ÜÇÜNCÜ
Sadece kendim olanı yapıyorum
Anlatamadığım, anlayamadığım şeyi
Buraya yazıyorum
LÜTFEN MAZUR, GÖRÜN

Doğum günün bugün,
5 Ağustos 1981 günü doğan
28 Temmuz 2001'de 
Ebediyete kavuşan
O eşsiz ruhuna,
Bir lütufta benden olsun
Ben dile getirip söyleyemedim, selamını
Çünkü yaşamakta anlatmak zor, çok zor   
Neyse doğum günün kutlu, ebedin nur olsun
GÜZEL ÇOCUK
NİCE SONSUZ AHİRLİĞE

Yorumlar

RLKMS




Popüler Yayınlar

DRSTR





SPLASH

reklamstore

YAZAR KAFE

Bumerang - Yazarkafe

STR

twitter'da biz


Linkedin bekleriz

kyr

facebook'ta biz

GİTMEK VAR, AKLIMDA

Posted by ŞİİR TEPESİ on 15 Temmuz 2015 Çarşamba

ŞİİR TEPESİ YOUTUBE

ŞİİR TEPESİ YOUTUBE
ŞİİR TEPESİ TV