BİZ KÜLLERİMİZDEN TEKRAR DOĞARIZ

Tutunacağım diye

Kendini parçaladığın

O dalın kırıldığını

Duymak ne kadar da

Acı verirmiş insana

Kuru dalımın 

Kırılış sesi 

Hala kulaklarımda

Ne kadar da

Umarsızca kırılıverdi

Beni bir an olsun

Düşünmemiş meğer

Son dalımın kırılışıyla

Bir daha düşer oldum, o kuyuya

Lakin ne hikmettir ki,

Düşer ayak bir kayaya tutundum 

Yaradan’ımın verdiği kudrettir

Ne kadar her yanım 

Yara bere içerisinde olsa da

Umut var hala içimde

Bir umut var, elbet

Yaşamaya sebep olacak

Nefes alıp vermemin 

Sebebi olacak

Ey deli divane Osman

Sana söylediklerim

Kulak ver, iyice dinle beni

Tam ölecek üzereyken

Tutunuyorum, hayata

Yanıp sönmüş bir ateş misaliyim

Lakin bilmez kafirler

Küllerinden yeniden doğmayı

Mühim değil

Biz yeniden doğarız

Yeter ki Rahim ve Rahman olan

Bizden yana olsun

Biz küllerimizden tekrar doğarız.