Kendini parçaladığın
O dalın kırıldığını
Duymak ne kadar da
Acı verirmiş insana
Kuru dalımın
Kırılış sesi
Hala kulaklarımda
Ne kadar da
Umarsızca kırılıverdi
Beni bir an olsun
Düşünmemiş meğer
Son dalımın kırılışıyla
Bir daha düşer oldum, o kuyuya
Lakin ne hikmettir ki,
Düşer ayak bir kayaya tutundum
Yaradan’ımın verdiği kudrettir
Ne kadar her yanım
Yara bere içerisinde olsa da
Umut var hala içimde
Bir umut var, elbet
Yaşamaya sebep olacak
Nefes alıp vermemin
Sebebi olacak
Ey deli divane Osman
Sana söylediklerim
Kulak ver, iyice dinle beni
Tam ölecek üzereyken
Tutunuyorum, hayata
Yanıp sönmüş bir ateş misaliyim
Lakin bilmez kafirler
Küllerinden yeniden doğmayı
Mühim değil
Biz yeniden doğarız
Yeter ki Rahim ve Rahman olan
Bizden yana olsun
Biz küllerimizden tekrar doğarız.
Yorumlar
Yorum Gönder
Bu yayınımızı nasıl buldunuz? Bize yayını okuduktan sonraki duygularınızdan bahsedin. Bizi bundan mahrum etmeyin