DOST ELİ GİBİ

Vakit olur, insan

Usanır hayattan

Bıkar

Çekilmek ister,

Bir köşeye

İçinde bir kırgınlık

Kapanır

Ta ki içerilere

Anlatamaz olup biteni

Ya da anlatmaz

Başından geçeni

Bir gölge arar

Sığınmak, kimselere 

Görünmemek için

Saklanır en kuytu köşelere

Halimden anlayıp 

Sormasınlar diye

Tutunacak bir dal arar

Düşmemek için

Bulur ve sıkıca sarılır

Ve bırakmaz

Sımsıkı sarar 

O dalı

Ta ki.

Yalnızlığında

Yokluğunda

Issız geçen o anında

Omuzuna uzanan

O dost eli gibi