BİZ SANA MECBURDUK BE ÜSTAD

Üstadım, biz sana hep mecburduk

Ve belki de öyle kalacağız

Acaba diyorum, nedendi

Bu ansız gidiş 

Söylemeden edemeyeceğim 

Buda sevdaya dahil mi?

Atilla İLHAN üstadım

Kimi zaman ağlar 

Kimi zaman gülerim

"An gelir" diyordun ya, hani

O an geldi işte 

Seni aldı ve habersizce gitti

Ama biz sana mecburduk be üstad

Yağmur kaçağın geliyor, aklıma birden

Ürperiyorum, biz seninle 

Bu konuda ayrılıyorduk işte

Sen yağmur kaçağı, bense yağmur delisi

Bir yerde yağmur yağsa 

Ya o yağmurun yağışını izlerim

Ya da gider altında durup 

Islanmayı beklerim

Sense yağmurdan korkar

Elimden tut yoksa düşeceğim derdin

Ama biz sana mecburduk be Üstad

Üstadım, sormadan edemeyeceğim

Aysel Hanım nasıllar?

Hala git başımdan lafı geçiyor mu?

Hani senin şu yalnızlık şiirin var ya

Ben hep yalnızım Üstadım

Ama bu gece değil 

Bu gece ben seninleyim

Şiirlerinle, anılarınla, yazılarınla

Bundan sonra ne olur, bilemiyorum

Çıkmazda olsam sığındığım, şiir oluyor

Ya ben yazarım ya da yazılmış bulur, okurum

Ama dedim ya 

Biz sana mecburduk be Üstad

Bir Atilla İLHAN vardı 

Eski zamanlarda

Üçüncü şahıstı, hani kimi zaman

Bir bakardım işte o an

Görürdüm orada seni

Felaketim olurdu, ağlardım

Belki bir vapur güvertesinde

Belki de bir söğüt ağacı gölgesi 

Ya da ne bileyim, bir yağmur altında

Ama biz sana mecburduk be üstad 

Anladım ki, bu sessiz gidiş

Ansızın elimden tut, yoksa düşeceğim

Bir serin rüzgar esse de seherden

Anladım ki 

Bu da sevdaya dahil

Ben bildim üstadım

Akı karayı, yanlışı doğruyu

Ama bu da bir gerçekti

Hem de hakiki gerçek

Biz sana mecburduk be Üstad