ŞİİR TEPESİ

Hoşçakalamam ki, ben Sen giderken böylesine Ben mutlu olamam, öylesine

Ben unutabilir miyim, seni? Bilmiyorum Sen yanımdayken Ve her an seni görüyorken Her yerde resmin her yerde yüzün varken

Artık, hayatımda olmadığını söylüyorsun ya Lakin ben seni, hep sokak aralarında Ben seni, hep yanı başımda

Kalk ve git şimdi gün doğmadan Gün doğmadan git ki hayatımda Onca yılım heba onca hayalim boşa gitmesin Bir rüya misali yaşarım seni

Diyor ki yüreğim Söyle ne olur geri dönsün

Karagöz gitti şimdi Çok uzaklara Lakin hala yanımda

Ben onca hayale onca düşlerimde Yer verdim sana

Öyle hayallerim vardı ki, Kocaman, koskocaman hayallerim,

Git hadi, bakacağım ardından usulca Bir daha yalvarmayacağım, ardın sıra Hep haklı çıkar

Kırmak istemiyorum seni Dedin ya hani

Ellerim ve kollarım bağlı artık Kim bilir, kaç şiir daha yazacağım ardı sıra

Ben sana bir şey diyemem ki, Geldin ve gittin öyle

Hani diyorsun ya, “Neden kahroldun, bu kadar?” Kırılmaktan gücenmekten değil

Ne mi oldu şimdi, gönül? Bir düş kırıklığı ve yalnızlık Ve her yer soğuk Ve her yer susuz olacak

Belki seni mutlu etmez, Yazdığım şiirler Belki sıradan gelirler, sana

Önce "Ne olacak?" diyor kalbim Ya hayır derse Geçen günler yalan olmaz mı?

Biz seni sevdik, şair ceketlim Biz ayrılıkları değil Biz karadeniz gibi hırçın duruşunu Biz karadeniz misali kükreyen coşan nehrini Biz senin o sahnede ki, o coşkunu sevdik

Ve artık geldi vakit Ve sonumu umursamadan Yaptığım bir şey yüzünden

Artık anladım ki, Yok, bir çıkış Umut ışığım Çoktan sönmüş

Kaderim ol istiyorum artık Sıkılıyor yüreğim Derdin büyük dert içerimde

Bekleme gelmeyecek diyor Kötü yanım

Ve gel diyor Kıvranıyor yüreğim Gel ellerimi tutmasan da

Sevdandı, Dünyamı tepetakla eden.

Tek şey istiyordu, Aslında yüreğim

Çok düşündüm, aslında Resmini çizmeyi Lakin ben ressam değilim ki

Sevmek eğer ayıpsa Ben bu dünyanın En büyük ayıbıyım

Ve yol bitti Artık son mısraları var, şiirlerin Ne geri dönebilir,

Evet, korkuyorum artık Tek mısra, tek yazı yazmaya Ya da söylemeye

Dur biraz bekle Hemen karar verme

Yazdığın söylediğin, her şeye Cevap vermek zorunda hissettim, kendimi Lakin benden değil

Diyor ki Ya seviyorsa Dünya benimdir Peki ya sevmiyorsa

Aslında düşününce Annemle babamda

Neden dönmüyor ki, kaderim? Neden güldürmüyor, yüzümü?

Neden mi, inandım Kötü yanıma? Çünkü büyük

Çağır deyince kaderim, bana Ben "Bekle" dedim, kaderime "Bekle gününü bekle Günü gelince zaten çağrılırsın" dedim Günü geldi çağırdım, kaderimi

Ben böyle şey yaşamadım İnsan şiirlerinden utanır mı hiç? Garip bir dünya garip bir hayat

Öyle bir dert ki içimde Ölüm desen, kurtuluş olur Lakin hayatta Bu denli yaşamak

Kaderime düşmüş Kara bir leke Söyle yarın geçer mi? Solup gitmiş gençliğim

İstersen yeni nutuklar Dizelerim adına Nice şiirler gelir dilime

Ne o hesaplar mı tutmadı, yoksa? Ne o bu kadar zor muydu? Sahip çıkmak, bu sevdaya

Başımda onca dert varken Onca sıkıntı yer alırken

Nedir, bu çektiğim cefa? Yıllar boyu yaptığım, Her daim inşa ettiğim, Düşler yıkılıyor, Sevdiklerim tarafından

Sevdiyse gönülden, Zaten duyar ki Duyunca sesini, Zaten koşar ki

Ne anlıyorsun, Yüreğimi kanatmaktan? Ne anlıyorsun, Umut ışığımı yok, etmekten?

Hangisini düşünmeliyim Daha karar vermiş değilim

Şiirler yazdım Gönlümden geldikçe Nice dertler döktüm

Evet, şimdi gidiyorum ben Gelirsin diye yazılar yazdım Hem de senin kelimelerinle Belki duyarsın sesimi diye Sadece bir umut var içimde