GÖKTE YILDIZ FİKRET DEMİRAĞ

Ne güzeldi hayat, oysa ki

ne tatlar yaşardın, dizelerinde

hani o Atilla İlhan edan yok mu

dahası hikmet ne şiirde ne sokaktaydı

Hikmet tamamen yüreğindeydi

hani bir mezar taşın vardı senin

her umuda diktiğin

çok haklıydın

herkes başkasında kendini seviyordu

ve herkes birşeyleri kendine ayırmalıydı

ve sadece kendinin olanları bilmeliydi

barışın ne zaman geleceğini

ne zaman acılara paye vuracağız bilemedik

bırak nikahlanmayı be üstad

biz barışın kendisi olsak keşke

lakin biliyoruz o silahlar birgün dışarda

ve biz olsakta

bu yurt güzel günlerin

yurduna dönecekti, temelli

bilirsin artık isa tanrısını bulmuş mu

ya da yarım kalan şiirler tamam oldu mu

ya da karanlığa gömülen ruhun

aydınlığı buldu mu?

huzurun yerinde mi?

mecalin nasıl?

şimdi gelip kaldirsam yerinden

bir pencere aralasam

ve rüzgar esenlikle girse yurduna

uçursa aşkı,sevgiyi yazdığın kıtaları

Diyardan diyara götürse

bırak ölmeyi ölmek faniler için

bir yazar bir şairin ölmesi demek

insanlığın olmesi demek

bak burada, ya da şurada olmadı orada

halen varsın gitmek ve mekan değiştirmek

bir edebiyatçıya ya da düşünüre koymaz

hitabın öyle ağır ki

Anlamamak demek

yaşamamak gibi birşey

ve artık sen bir yıldizsin gökyüzünde

unutmadan söylediğin birşey daha var

lakin ben çok doldum ama taşamadım

bir bardak misali fazla mı dışarı atamadım

işte bunun yerine damarlarım patladı

nükteler kasideler döküldü kalemimden

ne güzel bir özgürlüktü yazmak

ne güzel özgürlüktü duygunu dökmek

var olsun kurusun satırlarda

solmasındansa bu kalbin

bırak bildiği gibi aksın

o derdi maharetin

mazeret üretiyorum sanma sakın

hakikati söylüyorum

bugünlerde vakitler

seni anlattı

hani aşkı, sevdayı, neşeyi anlattığın

o manzume satırların yok mu?

onlar bugünlerde anlattığın

sokaklarda seni arıyor

bir Fikret Demirağ vardı kaç zaman önce

var mı derseniz olmaz mı

işte orada görmüyorsunuz

işte burada yanı başımızda

sol başımızda

tepemize dikilmiş soruyor bize

barış ne zaman gelecek diye

evet bir âlimdi, Fikret Demirağ

adına yakışan bir öğretmendi

bir insandan fazlasıydı

umudun barışın sesiydi

hakikatin öznesi

neşenin sevincin belkemiğiydi

ortası yoktu hayatın

lakin endişe de etmedi hiç

hayat dolduruyordu

yarım kalmış boşluklarını

Fikret demirağ'ın da bir şiir tepesi var

öyle huzurun kol gezdiği

öfkenin hırsın uzak olduğu

belki birgün o diyarları görmek

bize de nasip olur

gezdiği sokaklar

yaşadığı ev

kim bilir

Kelimeler öyle kimsenin esiri değil

isimler sıfatlar kimseye hapis değil

öyle ki bir şair bir şiir yazar

ve o şiiri ne kadar o üretse de

o şiir hep okuyanın olur

anlamazsanız sormayın son hali

vaktin damarı ne? diye

öyle bir an gelir ki

yaşarsınız Fikret Demirağ'ın

söylediği o anı

O değil de sayi barış

ne zaman gelecek?