İNSANLAR BÜYÜKLER VE HATALAR

İnsanlar olaylara her zaman, tek yönden bakıyorlar.
Peki ya baktıkları yönden görmelerini engelleyen, şeyler varsa.
Ön yargı gibi, mesela. Bu benim büyüklerim de bile var.
Onca gün geçirmiş ve yaşamış.
Onları görünce diğerlerini pek yadırgamak gelmiyor, içimden.
Büyüklerin hata yaptıkları, lakin hatalarını görmedikleri
Ya da göremedikleri yerde, diğerlerinin hatalarından bahsetmek
Biraz anormal geliyor.
Onlara bir şey söyleyince, saygısızlık suçlanıyorum, nedense.
Öyle düşünüyorum ki,
Bu durumu hazmedemiyorlar.
Ve çok tuhaftır ki geçen zamanda da
Ne kadar haklı olduğum, ortaya çıkıyor.

Ta ki benim söylediğim sözleri başka birinden, duyana kadar
O vakit o sözler, onlar için anlam ifade ediyor.
Evet, belki haklı çıkıyorum. Lakin içerimde bir burukluk oluyor.
Tanımsız, bir burukluk. Düşünüyor insan beni neden görmüyorlar.
Ve bana neden inanmıyorlar. Ben söyleyince olmuyor.
Lakin aynı kelimeler başka ağızlardan çıkınca değer ve anlam kazanıyorlar.
Ve bana inanılmaz, dayanılmaz bir yıkım veriyor.
Lakin haklı olduğumu biliyorum. Elbette hatalarım vardır.
Hatasız değilim. Ama olamam da.
Elbet en çok dikkat ettiğim zaman bile hata yapabilirim.
Lakin mühim olan o hatayı görmek değil mi?

Neden insan hatalarını görmekten korkar?
Neden büyük bir ayıp gibi görürler bunu?
Ben anlamakta zorluk çekiyorum, doğrusu.
Evet, insan bin yaşında bile olsa hayattan öğreneceği bir şey var.
Lakin öğrenilecekler, hatalarla gün yüzüne çıkar.
Hatanızı duyup gönülsüzlük etmek, pek büyüklük vasfı da değil aslında.
Lakin söz kime geçer. Söyleyince "Küçük akıl öğretiyor" derler.
Ve buna inanarak daha büyük hata yapar, büyükler.

Akıl yaşta değil baştadır" der, atalarımız.
O an gelmez akıllarına bu söz. O an belki de geçersiz olur, onlar için.
Lakin hatasını gören insan daha çok büyür.
Elbette yaş olarak değil hüviyet olarak büyür.
Sizin en büyük ve en iyi öğretmeniniz hatalarınızdır.
Ve en büyük erdeminiz ise bu hatalarınızı görmenizdir.
Velhasıl büyüklere ne kadar anlatsam da boşa konuşuyorum, gibi geliyor, bana
Ve her seferinde haklılığım ortaya çıktığımda iş işten geçmiş oluyor.

Sözün kısası ne büyük, ne küçük işidir, hata.
Hata kul işidir ve bunun için Âdemoğlu olmanız yeterlidir.
Ve bunu gör, yaşın kaç olursa olsun. Çünkü insanlar hatalarıyla büyürler.
Onlarla kişiliğine kavuşur.
Ve kötüsü mü? Eğer insanlar hatalarını görmezlerse hep küçük kalırlar.
Yaş olarak değil elbet hüviyet olarak. İnsan olarak.