BİR VARMIŞ, BİR YOKMUŞ

Bir varmış, bir yokmuş
Evvel zaman içinde,
Kalbur saman içinde,
Ne bir köy ne, de bir kasaba
Ne bir han ne, de bir cihan
Ne bir can ne, de bir canan


Bir varmış, bir yokmuş
Kandığı onca, yalan varmış
Bir gün gülmüş amma,
Ağladığı zift karası geceler varmış

Bir varmış, bir yokmuş
Bir gülmüş, bir ağlamış
Yüreği parçalanmış,
Yad ellere savrulmuş

Bir varmış, bir yokmuş
Yine yazdığı bir şiir varmış
Kurumuş o beyaz sayfasında
Kavuşan iki sevda
Ayıran onca yalan varmış
Neyse ki, ayrılık kısa sürmüş,
İki sevdalı kavuşmuş
Hikaye de böyle bitmiş

Bir varmış, bir yokmuş
Onca yalanın olduğu yerde
Kavuşmak, ancak hikaye
Koca yalanlar varmış,
Büyük aldatmalar varmış
İnsanların kaderine zulmedip
Gönüllerle oynamak varmış

Bir varmış, bir yokmuş
Keyfe keder, insanlar varmış
İsmi ak, gönlü kara
Nice gönüller varmış
Adı dile gelmeyen,
Niceleri kirlenmiş
Had hudut bilmeyen
Onlarca insan varmış

Bir varmış bir yokmuş
Osman’ın uğruna yazdığı
Onlarca şiir varmış
Ne hâyır ne, de kayır
Aldığı onca ah varmış

Bir varmış, bir yokmuş
Osman’ın yazdığıymış
Ne edelim bu sefer de, yalan olsun
Yalan olsun, okur gülsün
Bu sefer de kavuşsun,
Yalandan sevdalılar
Onlar ersin murada,
Biz çıkalım kerevetine