Her şey kıyıya vuran
O hırçın dalgayla başlıyordu
Ne gök bilirdi
Ne de yer varlığından bihaber
Çaresizce vururdu hüznünü
Kederini kıyıya
Ve her kıyıya vuruşu
Bir çığlık kopartırdı.
Alışkındık biz dinlemeye,
O hırçın dalganın,
Ümitsizlik kokan o haykırışını.
Ve biz duydukça da,
Yüreklerimizde kopardı, fırtınası
Yaşardık o ümitsiz duyguyu
Kahrederdik kendimizi.
Hem bir har hem de bir ser duyardı gönül
Biz ne kadar yaşamamış olsak bile
Görürdü o gözlerimiz
O duygunun çaresizliğini
Şiir Tepesinde
Kıyıya vuran dalgaların sesleri
İnletir tepemizi
Bir hazin fısıltı getirirdi ardından,
Kulaklarımıza
Başta yıpratsa da kulaklarımızı
Rahat bırakınca kendimizi
O hazin duygunun ümitsizliğini
Yaşardık gönüllerimizde
Söyledik ya, hem har olur hem de ser
Kulaklarımızla duyar
Gönlümüzde yaşardık o hüznü
Ve alışırdık, o derin çalkantıya
Bırakırdık kendimizi
O eşsiz sesin huzuruna
Hem huzurun hem hüznün
Bir arada olduğu
Şiir tepesinde
Yorumlar
Yorum Gönder
Bu yayınımızı nasıl buldunuz? Bize yayını okuduktan sonraki duygularınızdan bahsedin. Bizi bundan mahrum etmeyin