BİR VURGUN MİSALİ

Bir vurgun misali
Geldi çattı yüreğime
Oturdu sorgulamadan
Anlam veremesem de
Ta ki o bakışa kadar

Aklımda fikrimdeydi başta
Çok sonra fark ettim
Yüreğimin yandığını
Gülüşü ve belki de o bakışı
Döndürüyordu hayata
Ve soruyordum kendime hak ettim mi?
Daha taze bir yaraya bıçak sokulur mu hiç
Olmadık anda gafil avlandım
Ya tamamen yaz olacaktım
Ya da tamamen kış
İnanmam dedim kolay değil
Kolay olmadı da
Kara bir bahardan çıktık
Ve başka bir bahara inanmak
Kolay değil
Lakin aldandık
O da karartır mıydı?
Ömrümü bilemedim
Ve sorgulamadım

Adım dahi atamadım başta
Ne ileri gidebildim
Ne geriye gelebildim
Tarumar gençliğim
İzin vermiyordu gözyaşıma
Ağlatma sızlatma beni
Bir daha yakma yüreğimi diyordu
Ne yapacağımı bilemiyordum
Bir arpa boyu yol bile alamıyordum
Ama kapıyı da kapatamıyordum
Ya kader olacaktı ya da keder
Keder olmayı seçti ve
Bir ömrü heba etti
Yaşadıklarım hikâye misali kaldı
Bende kahramanı gibi
Leyla'sız Mecnun
Aslı'sız Kereme döndüm
Şimdi mumla arar oldum çocukluğumu
Biri ağlarken görür diye
Çok korkuyorum
Hani o zaman olsa
Hemen su döküveririm gözlerimden
Ama işler değişti
Güçlü olmak var
Güçlü görünmek var
Lakin ne güç kaldı ne de hal
Neyim var neyim yoksa
Hepsi gitti
Bir sönmüş kocaman hayallerim
Bir de paramparça birkaç anım kaldı