FIRTINA

Balkondayım,
Yel gibi, bir rüzgâr esiyor
Beni alıp uzak diyarlara götürüyor
Yüreğim ise çok farklı,

Hortumlar, Tayfurlar, 

Kasırgalar ve de fırtınalar
Sarıp bırakırlar, yüreğimi
Hortumlar önüne katıp uçururlar
Tayfunlar yerden yere çalıp bırakırlar
Tıp ki bir kâğıt gibi
Ya fırtınalar!
Fırtınalarsa körüklerler, yüreğimin ateşini
Ve yanar kül olur, yüreğim

Birden gelirim kendime, yel rüzgârıyla
Evet, Osman değildi, ama yüreğiydi
O büyük fırtınada mahsur kalan,
Melül insan